November 2004, album: "Live on the Nixon Tapes", artiesten : Fur Dixon & Steve Werner ...schitterend ! Het was wachten op de opvolger met open armen en gekuiste oortjes. Ondergetekende had een speciaal gevoel bij het beluisteren van "Live on" en het niet alledaagse  leventje van het duo deed er nog een schepje bovenop. Singing for Supper.... het muzikantenleven is niet altijd rozengeur en maneschijn. ...Fur & Steve weten er alles van. Fur Dixon ging ooit door het leven als punk cowgirl en als bassiste bij de psycho - hillbilly - surf groep "The Cramps" liep zij voorop in de toenmalige L A 's roots en punkmiddens. Maar na het hele land en zelfs de halve wereld gezien te hebben besloot de getalenteerde, angel - voiced singer/songwriter om terug te keren naar Los Angeles en moest zij, om te overleven, zingen op braderieën en markten.  Gelukkig voor haar  liep toen zij de 'tattooed, Harley-riding, guitar-banging rowdy' Steve Werner tegen het mooie lijf. Steve, destijds meer dan twintig jaren "on the road" als ondermeer  bandleader en gitarist bij de rockabilly singers uit de jaren 50 nl.: Ray Campi, Sonny Burgess, Johnny Legend  liet onder het toeziend oog van Fur Dixon zijn (jeugd) liefde voor Woody Guthrie en Ramblin' Jack Elliot opnieuw opborrelen en het duo Fur Dixon & Steve Werner was een feit.   De opvolger met de toepasselijke titel "The Pearl and the Swine" verscheen in  2006 en werd destijds  door het inmiddels opgeheven Miles of Music met het stempeltje "It's a Cracker, 100 % Guaranteed" bedacht. Een terechte vermelding zo bleek na het beluisteren,  twaalf songs die op een sublieme wijze het wereldje van "The Pearl" Fur Dixon en "The Swine" Steve Werner belichten:

"This is road music, friends. Traveling music written by two who know it well. The road is the common thread running through all the songs on the CD. It’s the music of dusty highways, county lines, death, life and blue skies. Their songs speak in the language of long miles, written on dashboards and motel rooms with the wisdom that can only be gained in those big spaces between the towns." (CD Baby).

Anno 2009 is er muzikaal nog steeds niets veranderd voor het sympathieke koppel uit California, the "Travelers" van het eerste uur doen met de tien nieuwe originals, lekker languit met "Friend Around The Fire", relaas van hun ongetwijfeld boeiende ervaringen about the love of the road. Gary Johnson  / accordion en George 'Jorge' Pandis / trumpet laten ons meteen meegenieten van een zomerse  "Journey To Another Side", Brantley Kearns ,on fiddle, gunt ons een blik op "the Road Outside My Door" ... schitterende old - time country / folk en bluegrass die opnieuw onder de noemer  "New timey - classics with deep roots"  wordt aangeboden. Op hun vraag : François, we hope you enjoy jodeling moet ik eigenlijk het antwoord schuldig blijven. Enerzijds doet het mij denken aan lederhosen, Jean - Marie Pfaff en goedkope sexfilms uit de jaren zeventig maar anderzijds als het duo de keeltjes schraapt om een reeks weliswaar betekenisloze klanken met afwisselingen van kopstem en borststem (hodaro, iohodra -eho , holada -itti - jo) aan te wenden op songs als "Summer's Gone Again", "My Blue Yodel"  en het Hank Williams - esque " Homesick for the Highway Blues" krijgt country - jodelen in combinatie met John "Groover" Mc Duffie's pedal steel & dobro , Clif Wagner on banjo en Paul Marshall  / bass een volledige andere dimensie. "Ghost of a Traveling Man" met een sublieme pedal steel, Fur's verzuchting "If I Was Free" (Gary Johnson on accordion & Clif Wagner on banjo) en "Scars" hebben ongetwijfeld recht op een plaatsje in de betere americana middens waar harmonieuze samenzang en voortreffelijke muzikale omkadering kind aan huis zijn. The yodeling travelers Fur Dixon & Steve Werner take you on a rollicking musical joyride trough the back roads and highways of the West ...enjoy it !!!!  (SWA)